"FORUM O GÓRACH"

WojtekB

Zapraszam użytkowników do opisywania szlaków tatrzańskich, tak aby mogły posłużyć w przyszłości innym jako przewodnik po tych górach Smile

.

Poniżej spis szlaków tatrzańskich:

WojtekB

Świnica

Opis szczytu: Świnica - to pierwszy od zachodu wybitny szczyt w grani głównej Tatr Wysokich. Wznosi się w ich grani głównej, w jej 1,7 km (licząc od Przełęczy Liliowe). Kulminuje nad trzema dolinami: od zach. – Wierchcichą (Walentkową), od południa – Dolinką pod Kołem i od pn. – zach. – nad Doliną Gąsienicową Zieloną. Świnica jest też 25 nazwaną kulminacją (licząc od Wołowca) w polskim odcinku grani głównej i trzecią w jej odcinku wysokotatrzańskim. Ma dwa wierzchołki: główny (SE, wyższy – 2301 m.n.p.m.) znajduje się dokładnie w osi grani głównej, podobnie jak wierzchołek niższy (NW, 2291 m.n.p.m.) znajdujący na północ od niego. Rozdziela je Świnicka Szczerbina Niżnia (2277 m.n.p.m.). Niektórzy za trzeci wierzchołek uznają też stosunkowo wybitny garb Świnickiej Kopy (2265 m.n.p.m.), wznoszący się na zachód od wierzchołka głównego. Dzieli je Świnicka Szczerbina Wyżnia. . Na liście najwyższych szczytów w Tatrach Polskich zajmują odpowiednio miejsca: 10, 11-13 i 16 (w całych Tatrach - 64, 65-67 i 71. MDW Świnicy (mierzone dla najwyższego wierzchołka) wynosi 351 m., co stawia ją na 8 miejscu w całych Tatrach (4 wśród wszystkich szczytów Tatr Wysokich) i 2 w Polskich Tatrach, stanowiąc najwybitniejszy szczyt polskiej części Tatr Wysokich. Świnica położona jest w punktach: N49.2195498° E20.0092455°.
Świnica (a ściślej wierzchołek główny) jest też zwornikiem dla najdłuższej północnej grani bocznej w Tatrach Wysokich (drugiej w całych Tatrach Wysokich, drugiej w Tatrach Polskich oraz 3-5 w całym masywie tatrzańskim) – zw. czasem Główną Odnogą Tatr Polskich, bądź Orlą Granią (przez szczyty tej grani przebiega słynny szlak Orla Perć), odchodzącej na wsch. ku Gąsienicowej Turni. Poza tym od Świnicy odchodzą dwie inne granie: (obydwie pokrywające się z grzbietem głównym): pn. – zach. ku Pośredniej Turni, oraz płd. (grań główna) – ku Walentkowemu Wierchowi. Ta ostatnia załamuje się w Świnicy pod kątem 90 stopni, w stosunku do dotychczasowego przebiegu grzbietu głównego.
Przez wierzchołek SE przebiega polsko - słowacka granica państwowa (wierzchołek NW i Świnicka Kopa są położone całkowicie po stronie polskiej), granica administracyjna miasta Zakopanego, oraz Główny Europejski Dział Wodny. Warto odnotować, iż Świnica jest też ostatnim (od zachodu) szczytem będącym grani głównej, będącym w administracji Zakopanego, będąc również najwyższym szczytem w granicach tego miasta.

Opis trasy:

Wariant I - z Kasprowego Wierchu [kolor czerwony]

Spod stacji Kolejki Linowej schodzimy łagodnie na wschód - do Suchej Przełęczy. Z niej trochę wspinaczki na skalisty wierzchołek Beskidu. Jest to dość dobry punkt widokowy. zwł. na Tatry Zachodnie, otoczenie Dol. Gąsienicowej oraz Krywań. Teraz schodzimy na Przełęcz Liliowe. Stanowi ona granicę geologiczną między Tatrami Zachodnimi, a Wysokimi. Tutaj też możemy dobrze zaobserwować zmianę krajobrazu: na zachodzie obłe w kształtach Tatry Zachodnie, zaś na wschodzie, ostro sterczące do góry Tatry Wysokie. Z Przełęczy Liliowe początkowo trochę wspinaczki. Najpierw przekraczamy mało wybitny garb o kocie 2024 m.n.p.m. i dochodzimy do poziomu ok. 2075 m.n.p.m. Teraz trawersujemy po prawej stronie Skrajną i Pośrednią Turnię (między trawersami schodzimy do Skrajnej Przełęczy - 2071 m.n.p.m.). Po trawersie Pośredniej Turni schodzimy w kierunku Świnickiej Przełęczy. Po chwili mijamy opadający ze stoków Pośredniej Turni na południe żleb (żlebem tym wiedzie czarny szlak: Dol. Gąsienicowa -- Świnicka Przełęcz). Parę metrów dalej znajduje się już Świnicka Przełęcz.

Wariant II - z Dol. Gąsienicowej [kolor czarny]

Marszrutę rozpoczynamy spod schroniska "Murowaniec". Idziemy stamtąd prosto, za znakami żółtymi, na początku niemal poziomą ścieżką. Po 2 minutach rozstaj szlaków - w lewo odchodzi niebieski ku Zawratowi. Ścieżka (zbudowana z nieco wyślizganych kamieni) wznosi się dalej poziomo bądź pod niewielkim kątem. Następnie po kamieniach przekraczamy płytki potok. Ścieżka wznosi się nieco stromiej, a my po lewej stronie mijamy jeziora: Samotniak oraz Dwoiśniak, zaś wcześniej po prawej Jedyniaka. Parę metrów dalej skręcamy w lewo. Z początku poziomą ścieżką wśród kosodrzewiny. Po jakimś czasie dochodzimy nad Zielony Staw. Obchodzimy go z lewej strony, wędrując u stóp Skrajnej i Pośredniej Turni. Omijamy grzędę Pośredniej Turni i wchodzimy w zagłębienie między nią, a Świnicą zw. Świnicką Kotliną (często płat śniegu, który omijamy po prawej stronie). Stąd w 50 minut zakosami ścieżką i sporym nachyleniu, wśród ostrych, niewygodnych i wąskich skał. Nieraz należy użyć rąk. Wychodzimy na zbocze Pośredniej Turni. Skręcamy w lewo i po 30 metrach osiągamy Świnicką Przełęcz.

Wariant III - mieszany [kolor zielony/czerwony]

Marszrutę rozpoczynamy spod schroniska "Murowaniec". Idziemy stamtąd prosto, za znakami żółtymi, na pocżatku niemal poziomą ścieżką. Po 2 minutach rozstaj szlaków - w lewo odchodzi niebieski ku Zawratowi. Ścieżka (zbudowana z nieco wyślizganych kamieni) wznosi się poziomo bądź pod niewielkim kątem. Następnie po kamieniach przekraczamy płytki potok. Ścieżka wznosi się nieco stromiej, a my po lewej stronie mijamy jeziora: Samotniak oraz Dwoiśniak, zaś wcześniej po prawej Jedyniaka. Trochę dalej w lewo odchodzi czarny szlak na Świnicką Przełęcz. Od tego miejsca obok żółtych znaków malowane są również zielone, których powinniśmy się trzymać aż do samej przełęczy. Tuż przed Kolejką Linową "Kocioł Gąsienicowy" w prawo odchodzą żółte znaki na Kasprowy Wierch. My przechodzimy pod wyciągiem, a następnie się nieco obniżamy. Od tego momentu ścieżka wznosi się pod kątem 20 stopni. Po ok. 15 minutach obchodzimy po lewej niewielką skalną czubę, a po kolejnych 15 trawersujemy opadające na pd-wsch. ramię Beskidu. Obniżamy się, a następnie przez 20 minut wspinamy się zakosami, stromą percią. Potem pozostaje nam minąć wychodnię skalną i wychodzimy na szeroką, lecz płytką Przełęcz Liliowe. Widoki m.in. na masyw Świnicy, Krywania oraz na Tatry Zach. Z Liliowego za opisem Wariantu I na Świnicką Przełęcz (15 - 25 min.)

______________________

Świnicka Przełęcz --> Świnica [kolor czerwony]

Świnicka Przełęcz. Z początku stromo po skałach do góry środkową częścią NW ściany. Regularna ścieżka zakończyła się na Świnickiej Przełęczy, więc powinniśmy uważnie wypatrywać namalowanych na kamieniach czerwonych znaków. Dosyć spore nachylenie ściany wymaga nieraz użycia rąk. Po 15 min. szlak schodzi bliżej prawej strony ściany. Ścieżka idzie teraz bardziej płasko. Przechodzimy na stronę południową (ku Dol. Wierchcichej). Tutaj też pierwszy łańcuch. Pomaga on pokonać małą ściankę, która wieńczy skaliste żeberko. (20 minut od Świnickiej Przełęczy). Teraz perć jest wyraźniejsza - trawersuje NW ścianę opadającą ze Świnicy NW, a konkretnie biegnący tą ścianą wybitny Żleb Blatona [niegdyś w tym miejscu zamontowane były klamry, po ostatnim remoncie zdjęte]. Po paru chwilach skręcamy ostro w lewo i schodzimy (ok. 20-30 m.) skalną półką [łańcuch] ku płd. Na końcu półki po lewej stronie znajduje się charakterystyczne, trójkątne wcięcie w grzędzie zw. Wrótkami. Za pomocą łańcucha przechodzimy przez nie na wschodnią stronę grzędy. Stąd po raz pierwszy widać SE wierzchołek Świnicy, który trawersujemy po jego południowej stronie - nad Doliną Wierchcichą. Odtąd też łańcuchy są stale obecne, choć moim zdaniem zamontowane nieco na wyrost, wszak trudności nie zmuszają do tego. Z początku łagodną ścieżką, później pniemy się do góry, łatwo pokonując kolejne skalne piętra. Po 35 min. Szlak skręca w lewo, przechodząc na stronę Dolinki pod Kołem. Teraz perć prowadzi stromo po rynnie. Przy jej końcu dołączają się do nas idący przez Zawrat. Po połączeniu szlaków wdrapujemy się po skalnej, gładkiej płycie [łańcuch] na kolejne piętro. Jest to najtrudniejsze miejsce na szlaku. Stąd skręcamy w lewo i po skałach wchodzimy na wierzchołek. Rozległe widoki na całe Tatry Polskie, Zachodnie i na większość Wysokich (m.in. Orla Grań, Rysy, Gerlach, Krywań).

WojtekB

Stoły

[szlak niebieski] Od wylotu Dol. Kościeliskiej idziemy zielonym szlakiem. Po ok. 40 minutach najpierw w lewo odchodzi czarny szlak, zaś parę metrów dalej niebieski - na Stoły. Skręcamy w prawo i wchodzimy w gęsty świerkowy las. Z początku idziemy wzdłuż okresowego potoku - najczęściej w lecie wyschniętego. Później łagodnie zakosami przez pn.-wsch. zbocza Stołów dochodzimy do wysokości ok. 1150 m.n.p.m. i skręcamy w prawo. Ścieżka ma w dalszym ciągu łagodny przebieg. Po ok. 25 minutach od wejścia na szlak, wychodzimy z lasu dochodzimy do małej polanki - Niżnich Stołów. Stąd znów zagłębiamy się w las, by po 10 min. łagodnego podejścia wyjść na przestronną Halę Stoły. Znajdują się tam trzy szałasy pasterskie wpisane przez Ministra Kultury na listę zabytków. Ich stan jest w miarę dobry. Z Hali dobre widoki na Czerwone Wierchy i w kierunku Opalonych Wierchów (Wielkiego i Małego). Omijamy szałasy i po przez łagodne podejście na otwartej przestrzeni w 10 minut dochodzimy pod wierzchołek Stołów. Dalsze wejście jest przegrodzone barierkami wraz z ostrzeżeniem przed niedźwiedziami. Powrót tą samą trasą.

monik4a

Giewont

Masyw Giewontu składa się z Wielkiego Giewontu (1894 m n. p. m., czasem wliczana wysokość 15-metrowego krzyża - 1909 m n. p. m.), Długiego Giewontu (1867 m n. p. m.) i Małego Giewontu (1728 m n. p. m.). Długość Masywu wynosi ok. 1700 m. Między Wielkim, a Długim Giewontem znajduje się przełęcz Szczerba (1823 m n. p. m.). Wysokość północnej ściany Giewontu to ok. 600 m. Wielu turystów próbowało skrócić sobie drogę do Zakopanego ze skutkiem śmiertelnym. W 1901 r. na Wielkim Giewoncie postawiono metalowy krzyż, z okazji 1900 rocznicy Narodzin Chrystusa. Pierwsze odnotowane wejście na Giewont - 1830 r. W zimie - 1904 r.

Niebieski szlak prowadzi z Kuźnic. Mijamy Polanę Kalatówki i częściowo lasem docieramy na Kondratową polanę. Czas: 1h 25 min. Mamy wybór iść zielonym szlakiem na Przełęcz pod Kopą Kondracką lub niebieskim na Kondracką Przełęcz. Wybieramy niebieski. Droga ta prowadzi przez Piekło. Stamtąd jak i wcześniej rozlega się ciekawy widok na Długi Giewont spod jego stóp. Trasa ciekawa, ale męcząca. Jest to dość kręta droga ostro biegnąca pod górę. po około 1h 20 min. docieramy do celu. Teraz Na Kondrackiej Przełęczy (1725 m n. p. m.) idziemy (ciągle niebieskim szlakiem) na Wyżnią Kondracką Przęłęcz. Czas przejścia: 15 min. Z tej przełęczy już tylko 15 min. (w tym przejście z łańcuchami) i już jesteśmy na szczycie.

Czerwony Szlak zaczyna się na samym początku Doliny Strążyskiej w Zakopanem. Wraz z Strążyskim Potokiem po 45 min. docieramy do Strążyskiej Polany. Wybieramy czerwony szlak, który połączył się teraz z czarnym i idziemy dosyć męczącą ścieżką w głąb lasu (można też podejść żółtym szlakiem do wodospadu Siklawica, 15 min.). Teraz idziemy obok Grzybowieckiego Potoku. Ścieżka długo prowadzi przez las. W końcu docieramy do Przęłęczy w Grzybowcu (1311 m n. p. m.). Czas: ok. 55 min. Czarny szlak skręca w Dolinę Małej Łąki, więc kierujemy się dalej czerwonym, w stronę Giewontu. Teraz czeka nas długa droga przez Grzybowiec, biegnąca na początku przez las, a potem pod gołym niebem i przez skały. Stąd rozlegają się piękne widoki na Zachodnią ścianę Giewontu. Po przejściu przez las, zaczyna się wąska ścieżka. Nią dotrzemy do przełęczy Siodło, zaraz pod Małym Giewontem (nie prowadzi na niego żaden szlak turystyczny). Stąd już tylko drogą usypaną z kamyków i piasku dochodzimy do Wyżniej Kondrackiej Przełęczy, czas przejścia tego odcinka trasy, to 1h 30 min. Z przełęczy niebieskim już szlakiem, 15 min. do szczytu.

Szlak żółty od Kopy Kondrackiej (2005 m n. p. m.)prowadzi prosto na Kondracką Przełęcz, skąd niebieskim szlakiem dochodzi się na Giewont.
Doliną Małej Łąki, gdzie na początku żółty szlak biegnie razem z niebieskim idziemy obok Małołąckiego Potoku. Przy rozstaju szlaków, niebieskiego i żółtego, wybieramy żółty. Czas: 35 min. Po 20 minutach drogi przecinamy czarny szlak i idziemy dalej, przez Wielką Polanę. Teraz już tylko cały czas tą samą drogą, po ok. 2h docieramy na Przełęcz Kondracką, skąd już niebieskim szlakiem zdobywamy szczyt.

Trasa nie jest trudna, ale męcząca. Warto się tam wybrać, aby popatrzeć z najlepszego punktu widokowego na Zakopane, a nawet dalsze rejony.

MegaMoc

Jaskinia Mylna

Jaksinia ta jest najpopularniejszą Tatrzańska jaskinią przystosowaną do samodzielnego zwiedzania z własnym źródłem światła. Wysokość otworu wejściowego wynosi ok. 1098 m n.p.m. a deniwelacja ok. 20 m. Całkowita długość wszystkich korytarzy jaskini wynosi 1300 metrów jednak dla turystów została wyznaczona trasa tylko 300 metrów długości.

Została ona odkryta i zbadana przez Jana Gwalberta Pawlikowskiego w 1885 roku.

Jaskinia jest poziomym systemem korytarzy uformowanym przez płynące pod ciśnieniem wody, jak się powszechnie uważa, Potoku Kościeliskiego. Obszerniejsze przestrzenie połączone są licznymi ciasnymi ciągami posiadającymi liczne obejścia. Ogólnie układ korytarzy jest dość zawiły i zaleca się trzymane szlaku turystycznego. Posługiwanie się dodatkowo w środku planem jaskini niemal wyklucza ryzyko zgubienia się. W lecie temperatura w jaskini oscyluje w granicach +5 ° C. Zimą w części jaskini panują ujemne temperatury, co jest skutkiem wykonania sztucznego przekopu.

Aby dojść do jaskini kierujemy się od parkingu w Kirach wzdłuż Doliną Kościeliską do Pisanej Polany (60 min.) [szlak zielony] Następnie dalej kawałek prosto i w prawo [czerwonym szlakiem] pod górkę wprost do wejścia do Jaskini. (15 min.) Mylna znajduje się w masywie Raptawickiej Turni. Przez całą długość jaskini prowadzi [czerwony szlak] a czas jej przejścia wynosi około 30 minut. Droga jest jednokierunkowa a wyjście znajduje się w innym miejscu niż wejście. Wychodząc z jaskini kierujemy się [czerwonym szlakiem] w dół, z powrotem do Doliny Kościeliskiej [szlak zielony] Łączny czas wejścia do jaskini, przejścia jej i powrót do Doliny Kościeliskiej wynosi ok. 55-60min.

[link widoczny dla zalogowanych]

Jaskinia Mylna jest dość duża, a warunki panujące w niej są raczej trudne (niska temperatura, liczne kałuże, niskie korytarze). Do wycieczki wiec należy się odpowiednio przygotować. Każdy uczestnik powinien posiadać pewne źródło światła, cieple ubranie i solidne turystyczne buty.
Zwiedzanie zaczynamy od południowej części jaskini. Ładny otwór wprowadza do salki skąd dwa przebicia prowadza na powierzchnie. Są to tzw. "Okna Pawlikowskiego", nazwane tak na cześć pierwszego badacza jaskini. Roztacza się z nich ładny widok na Dolinę Kościeliską. Te część można zwiedzać bez światła. Dalej droga prowadzi przez bardzo niski przełaz do właściwej jaskini. Po kilku metrach szlak rozgałęzia się. Prawa odnoga prowadzi do największej sali jaskini tzw. "Wielkiej Izby". Na jej końcu znajduje się wysoki komin prowadzący w kierunku powierzchni. Na szlak wrócić możemy inną odnoga (na planie zielone kropki). Kolejne odgałęzienie "Ulica Pawlikowskiego" prowadzi do sali zwanej "Chory", w płynącej tam strudze K. Kowalski znalazł okaz studniczka (niewielki ślepy biały raczek, mieszkaniec tatrzańskich jaskiń). Wracamy do głównego ciągu. Dalej przez obniżenie przechodzimy do większej sali. Tutaj szlak skręca w tzw. "Białą Ulicę" nazwana tak od niegdyś pokrywającego jej ściany mleka wapiennego. Obecnie naciek ten w tej części jaskini nie występuje. Cały ten odcinek jest niski, a na dnie występują kałuże wody. Pokonanie go np. z plecakiem jest dość trudne i wymaga solidnego ubrudzenia. Z Białej Ulicy wychodzimy do obszernej północnej części jaskini. Była ona kiedyś, przed przekopaniem północnego otworu, odwiedzana bardzo rzadko. Jaskinia ma tutaj nieco inny charakter. Ściany są gładko przemyte, licznie występują jamki wirowe. Szlak skręca od razu w prawo na trawers niezbyt głębokiej szczeliny, polecam jednak cofnąć się nieco obszernym ładnie wygładzonym korytarzem do wysokiej szczeliny (zielone kropki na planie). Korytarz ten i znajdujący się dalej trawers to najładniejsza cześć jaskini. Trawers ubezpieczony jest solidnym łańcuchem i jego pokonanie nie nastręcza trudności. Na końcu szczelinę pokonujemy po usypanym mostku i kierujemy się przez Komorę Końcową do sztucznego otworu zabezpieczonego szalunkiem. Sprowadzający tedy do doliny szlak jest jednokierunkowy i nie można go pokonywać w górę.

Uwaga.
W lipcu 1945 r. w labiryntach jej podziemnych korytarzy zabłądził i zmarł z wycieńczenia ks. J. Szydłowski, jego zwłoki znaleziono dopiero dwa lata później w odległym końcu korytarza. Jest to przestroga, iż nie należy lekceważyć nawet takiej jaskini jaką jest Mylna. Nagłe zepsucie się latarki i brak zapasowej może doprowadzić do tragedii.

trulli

Hala Gąsienicowa przez Boczań
Szlak niebieski, czas przejścia 1.45 godz. (w drugą stronę 1.15 godz.). Długość trasy 5 km, suma wzniesień 500 m. Niebieski szlak na Halę Gąsienicową to najpopularniejsze i najwygodniejsze dojście do schroniska Murowaniec. Niestety, ta popularność bardzo odbiła się na stanie szlaku i jego okolic - ścieżka jest rozdeptana, okoliczne trawy i inne rośliny zniszczone. Nasza trasa rozpoczyna się w Kuźnicach, najwyżej położonej części Zakopanego. Tutaj rozpoczynają się także inne znane szlaki: na Giewont, Kasprowy Wierch czy Ścieżka nad Reglami. Szlak niebieski przekracza drewnianymi mostkami potoki: Bystrą (budka TPN) i Jaworzynkę, a następnie prowadzi stromym zboczem do rozdroża: prosto na Nosal a także do Doliny Olczyskiej, nasza dróżka skręca ostro w prawo. Z Boczania (ok. 30 min) widać Giewont i południowe zamknięcie Doliny Jaworzynki. Na szczycie tym szlak tworzy sporą pętlę, po czym zwraca się w kierunku wschodnim, by przez leśne polany i wyłomy lasu wyprowadzić na grzbiet Skupniowego Upłazu. Z lewej strony dobiega szum wywierzyska Olczyskiego. Ścieżka prowadzi poniżej ostrego, porośniętego kosodrzewiną grzbietu. Szlak niebieski na Halę Gąsienicową nie jest polecany podczas silnego wiatru - wędrówka tędy jest wtedy po prostu nieprzyjemna, wiatr wieje z boku i utrudnia przejście. Po ponad godzinie z Kuźnic wchodzimy na Przełęcz Między Kopami (3,5 km). Na dole widać Dolinę Jaworzynkę z żółtym szlakiem i szałasami na dnie, zaś z drugiej strony pokazują się granie nad Doliną Pańszczycy (Buczynowe, Ptak, Żółta Turnia). Z rozdeptanej przez rzesze turystów przełęczy znaki niebieskie prowadzą na południe, przez małą kotlinkę Hali Królowej, następnie sprowadzając na trawers Kopy Królowej, z którego rozpościera się genialny wręcz widok na granitowe zamknięcie Doliny Gąsienicowej. Wielu uważa ten widok na najpiękniejszy w całych Tatrach - ja również się do nich zaliczam Cool

. Obok szałasów, dawniej używanych przez pasterzy, ścieżka zbiega w dół (z prawej Ośrodek PZA Betlejemka), do schroniska w lewo, wygodnym chodniczkiem z kamieni. 5 km - Murowaniec.

tatromaniaczka

Na Szpiglasową Przełęcz(2114m.n.p.m)szlak żółty.Czas przejścia od rozwidlenia ok 1h 30 min.Szlak średniotrudny

Szlak żółty rozpoczyna sie na Niżnim Solnisku.Ścieżka prowadzi pomiędzy Czarnym a Wielkim Stawem Polskim.Po lewej stronie od Wielkiego Stawu znajdują sie Szpiglasowe Stawki.Szlak pnie się na krawędź Kotła Szpiglasoewgo.Znajdujemy sie na Czerwonym Piargu.Tu nawet pod koviec wiosny znajdują się pola śnieżne.Trasa prowadzi pod skalna-trawiastą rynnę.Pokonujemy ją częściowo przy pomocy łańcuchów>po przejściu Rynny stajemy na Szpiglasowej Przełęczy skąd schodzi trasa nad Morskie Oko.Z przełęczy rozciągają sie interesujące widoki na Dolinę Pięciu Stawów,Rybiego Potoku i Słowackie Tatry Wysokie

tatromaniaczka

Orlą Percią szlak czerwony,czas przejścia całego szlaku 6-8h.Szlak trudny

Na początku należy podkreślić,że Orla Perć jest najtrudniejszym szlakiem w Polskich Tatrach,więc nie powinni tam się wybierać nowicjusze.
Początkowo idziemy na nieogległy wierzchołek Małego Koziego Wierchu.Dochodzimy tam w ciągu 15 minut beż większych trudności(tylko w jednym miejscu pojawiają się ubezpieczenia) W trakcie ześcia ze szczytu pojawia się trudniejszy fragment-opuszczenie się w dół przy pomocy łańcuchów.Następnie wspinamy się na Zmarzłą Przełęcz mijając po drodze Zmarzłą Przełączkę Wyżnią i Zmarzłe Czuby.Ze Zmarzej Przełęczy widać słynną południową ścianę Zamarłej Turni.Z Przełeczy dochodzimy przez słynną wiszącą drabinkę i łańcuch na Kozią Przełęcz.Stąd mamy możliwośc zejścia do Doliny Pięciu Stawów lub Murowańca.Przed nami najtrudniejszy fragment szlaku-ze względu na przepaścistośc terenu i ilość elementów wspinaczkowych.Tym fragmentem dojdziemy na wierzchołek Koziego Wierchu mijając po drodze Kozie Czuby i Kozią Przełęcz Wyżnią.Kozi wierch jest najwyższym szczytem całkowicie leżacym w polskich granicach.Rozciągają się stąd wspaniałe widoki na Dolinę Pięciu Stawów Polskich.Zescie ze szczytu jest już łatwiejsze od wejścia-początkowo dochodzimy do czarnego szlaku (schodzącego nad Wielki Staw) a dalej do Przełączki nad Buczynową Dolinką.Następnie schodzimy Żlebem Kulczyńskiego pod kominek który pokonujemy przy pomocy ubezpieczeń.Po pokonaniu kominka i przejściu małego fragmentu dochodzimy na wierzchołek Zadniego Granatu,skąd odchodzi zielony szlak prowadzący nad Zmarzły Staw.Następny fragment prowadzi na Skrajny Granat mijając po drodze Pośredni Granat(bez wejścia na wierzchołek)Ze szczytu Skrajnego Granatu rozciągają się niezapomniane widoki.Z tego miejsca możemy kontynuować wspinaczkę Orlą Percią lub zejść zółtym szlakiem nad Czarny Staw.Ze Skrajnego Granatu e ekspozycji dochodzimy do Granackiej Przełęczy a z niej przy pomocy ubezpieczeń na Orle Turniczki i dalej w pobliże Orlej Baszty.Następnie dochodzimy do komina,którym wejdziemy na przełączkę-Pościel Jasińskiego.Później mijamy kolejno Przełęcz Nowickiego i dochodzimy do Buczynowych Turni a dalej trawersem na Krzyżne,gdzie kończy się szlak Orlej Perci.Z przełęczy rozciągaja się wspaniałe widoki na Dolinę Pięciu Stawów Polskich.Z Krzyżnego możemy zejść dwoma żółtymi szlakami-jednym do Murowańca a drugim do Doliny Pięciu Stawów.

WojtekB

Wiem że powstały oddzielne tematy, ale nie chcę tam adminom wchodzi w drogę więc swoje opisy będę zamieszczał tutaj Smile

(jeśli to nie będzie problem oczywiście)

Hala Gąsienicowa - Skrajny Granat

[szlak niebieski/żółty]

Jeden ze stromszych szlaków w Tatrach Polskich, jednak największy problem to słabe oznakowanie oraz ruchome kamienie, które w każdej chwili mogą spaść na idącego niżej. Przed trudnościami ostrzega tabliczka postawiona przed wejściem na szlak przez TPN, TOPR i PTTK.

Wychodzimy ze schroniska i początkowo idziemy za znakami żółtymi (szlak na Kasprowy Wierch), po chwili jednak skręcamy w lewo na niebieski szlak. Idziemy teraz wygodną ścieżką - wśród kosówki - zbudowaną z dużych kamieni. W dole słychać Żółty Potok. Po 15 minutach mijamy pokaźne usypisko piargów, a następnie ścianę - opadające z Małego Kościelca. Stąd jeszcze trochę wśród piargów, a później podchodzimy na morenę Czarnego Stawu Gąsienicowego. Przy jej końcu drewniane barierki. Z niej schodzimy trochę i jesteśmy nad Czarnym Stawem Gąsienicowym [25 minut z Murowańca].

Czarny Staw Gąsienicowy mijamy z lewej strony. Po drodze na rozdroże szlaków dwa razy mijamy odpływy jeziora, a także sporej wielkości skałę "wyrastającą" z jeziora. Po 15 minutach dochodzimy do rozgałęzienia [40 minut]

W prawo odgałęzia się niebieski szlak na Zawrat, my zaś skręcamy w lewo za żółtymi znakami. Przed wejściem na szlak tablica ostrzegająca przed trudnościami. Od początku bardzo stromo wspiamy się zachodnimi zboczami Żółtej Turni i Wierchu pod Fajki - z początku wśród kosodrzewiny. Ścieżka zbudowana jest z olbrzymich kamieni w stopnie. Często mijamy usypiska piargów, przecinające niejednokrotnie ścieżkę. Po 40 minutach przechodzimy na płn-zach. część ściany. Stąd w 10 minut dochodzimy do ogromnego usypiska piargów. Omijamy go po lewej stronie , wspinając się wśród skał [Uwaga na bardzo kiepskie w tym miejscu oznakowanie!]. Po 5 min. wspinaczki dochodzimy do górnej części usypiska. Stąd w płaskim terenie trawersujemy żleb opadający z Pańszczyckiej Przełęczy i po chwili dochodzimy do grzędy spadającej ze Skrajnego Granatu, omijamy ją po lewej stronie [łańcuch, klamra], przechodząc na ścianę Granatów. Od tego momentu regularna ścieżka zanika i prowadzi po luźno (ale stromo) ułożonych złomiskach i piargach. W trakcie tej części wędrówki wskazane jest częste używanie rąk, aby pomóc sobie w utrzymaniu równowagi. Po 15 minutach od łańcucha przechodzimy przez pionowy głaz. Stąd w 10-15 min dochodzimy pod wierzchołek. Trawersujemy go po jego lewej stronie, a następnie dochodzimy do grani. Skręcamy w prawo i po grzbiecie dochodzimy do wierzchołka [2 h 15 min]

Bardzo ciekawy i niezwykle posępny widok (zwł. w kierunku wschodnim) - podobny do Krzyżnego, choć nieco rozleglejszy. Szlak poprowadzony jest w dzikiej scenerii, w przeważającej większości wśród piargów i złomisk. Na niektórych odcinkach problemy z oznakowaniem. Warto też przestrzec że szlak jest bardzo stromy i nadaje się dla osób z dobrą kondycją. Strasznie uciążliwy w zejściu. Możemy zejść również:
- Orlą Percią do Zadniego Granatu i stamtąd do Zmarzłego Stawu
- Orlą Percią do Krzyżnego i stamtąd do Dol 5 Stawów Pl. lub Dol. Gąsienicowej

[obydwa nadają się tylko dla wytrawnych turystów]

WojtekB

Hala Ornak - Smreczyński Staw

[szlak czarny]
Spod Schroniska na Hali Ornak skręcamy w lewo i idziemy wzdłuż drewnianych barierek, mijając ogródek meteorologiczny. Po chwili dochodzimy do rozstaju szlaków. W lewo odchodzi szlak na Ciemniak, zaś w prawo skręca ostro czarno oznakowany szlak na Staw Smreczyński. Idziemy z początku łagodnymi zakosami po północno - zachodnim zboczu moreny. Wzdłuż drogi gęsty las iglasty. Na całej długości sporo wiatrołomów - pozostałych jeszcze po halnym z 1968 r. - które swoim zasięgiem objął ścisły rezerwat przyrody. Po ok. 10 minutach trochę ostrzej do góry, w 5 min. poźniej mijamy spory kamień znajdujący się na środku ścieżki. Stąd jeszcze 1 min. do płaskiego odcinka. W miejscu gdzie się zaczyna położone są obok ścieżki drewniane bale - mające zapobiegać jej dewastacji - a także rzednie las. Po 5 minutach płaskiego terenu podchodzimy bardzo stromo na szczyt moreny (ok. 5 -7 min.). Po osiągnięciu wysokości ok. 1070 m.n.p.m. schodzimy w dół, wzdłuż drewnianych barierek i po kilku chwilach osiągamy drewnianą platformę widokową nad Smreczyńskim Stawem na której znajdują się ławki. Tu jest też koniec szlaku. Powrót tą samą trasą.

tatromaniaczka

Na Zawrat(2158m.n.p.m)szlak niebieski,czas przejścia od schroniska nad Przednim Stawem ok. 2h.Szlak łatwy

Szlak niebieski początkowo prowadzi brzegiem Przedniego i Małego Stawu do mosta,przy którym odchodzi zielony szlak do Wodogrzmotów MIckiewicza.Po przekroczeniu mostka kierujemy się dalej szlakami niebieskimi.Mijamy kolejno drogowskazy na Krzyżne,Kozi Wierch,Szpiglasową Przełęcz i Kozią Przełęcz.Dalej wspinamy się po kamiennych schodach w okolice Kołowej Czuby.Stąd mamy ładny widok na Dolinę Pięciu Stawów.Dalej szlak prowadzi po kamieniach drogą nienastręczającą trudności zboczami Małego Koziego Wierchu.Na Zawrat dochodzimy po ok 2 godzinach od schroniska .Z przełęczy roztacza się ciekawy widok na Tatry Wysokie.Z Zawratu odchodzi kilka szlaków turystycznych:niebieski do Doliny Gąsienicoewj,czerwony na Świnicę i Orla Perć-najtrudniejszy szlak w polskich Tatrach

monik4a

GRZEŚ

Wycieczkę na Grzesia rozpoczynamy na Siwej Polanie, zielonym szlakiem. Stąd musimy dojść na Polanę Chochołowską (możemy dojechać na Polanę Huciska traktorem, bryczką na Polanę Chochołowską, lub rowerem). Czeka nas dwugodzinna droga na polanę. Droga jest na początku płaska, potem lekko wznosi się pod małym kątem. Prowadzi ona prawie cały czas szeroką drogą przez las obok Chochołowskiego Potoku. Po wyjściu na polanę odsłaniają się okoliczne szczyty. Znajduje się na niej kilka szałasów i Kaplica św. Jana Chrzciciela.

Teraz kierujemy się na szlak żółty , prowadzący na Grzesia. W normalnym tempie powinno się przebyć tą drogę ok. 1h 30 min. Szlak prowadzi przez Bobrowiecki Żleb, na początku obok Bobrowieckiego Potoku. Ścieżka biegnie prawie cały czas przez las, pod koniec wychodząc z niego. Od tego momentu odsłaniają się widoki na całe Zachodnie Tatry Polskie i pobliskie Słowackie. W oddali wyłaniają się ledwo widoczne Tatry Wysokie.

Szlak łączy się teraz z niebieskim idą razem aż na sam szczyt. Tu szlak żółty się kończy. Z Grzesia możemy iść dalej przez Długi Upłaz i Łuczniańską Przełęcz na Rakoń i Wołowiec i dalej, lub przed Wołowcem skręcić w lewo na Dolinę Wyżnią Chochołowską zielonym szlakiem . Trasa Z Grzesia na Rakoń trwa ok. 1h 10min., a z Rakonia na Wołowiec 30 min. Trasa ta jest przyjemna, łatwa i rozlegają się z niej piękne widoki na Tatry Zachodnie Polskie. Z Grzesia możemy też cofnąć się do rozgałęzienia niebieskiego i żółtego szlaku i wrócić, lub iść niebieskim na Bobrowiec.

Ogólnie trasa bez żadnych niebezpieczeństw, jedynie wejście z Polany Chochołowskiej na Grzesia może być trochę męczące.